Doeltrap tactiek

Sinds juni dit jaar zijn er nieuwe regels omtrent de doeltrap. De doeltrap hoeft hierdoor niet meer het strafschopgebied te verlaten. Deze nieuwe regel leidt uiteraard tot nieuwe varianten bij het opbouwen van achteruit. In dit artikel nemen we aantal van deze varianten onder de loep.

De nieuwe regels:

“Een doeltrap, of een vrije trap in de eigen zestien meter, hoeft niet meer eerst uit het strafschopgebied voordat een andere speler de bal mag aanraken. Tegenstanders dienen buiten het strafschopgebied (en op 9.15 meter van de bal) te blijven tot de bal in het spel is.”

Op het eerste oog is deze regel dus vooral fijn voor teams die willen opbouwen van achteruit. De tegenstander kan er in het drukzetten namelijk niet meer voor zorgen dat de eerste bal niet kort gespeeld kan worden.

Doeltrap variant Manchester City

Manchester City maakt op een interessante manier gebruik van de nieuwe doeltrap. Op het moment dat de doeltrap genomen wordt, maken de keeper, centrale verdedigers en de controlerende middenvelder een vierkant. De keeper en de linker centrale verdediger staan in het strafschopgebied, terwijl de rechter centrale verdediger en de controleur zich vlak voor het strafschopgebied positioneren.

De backs staan tegelijkertijd wat hoger weg en aan de zijlijn. Nog verder richting de middenlijn staan de twee andere middenvelders van Manchester City in de as gepositioneerd.

Met deze veldbezetting dwingt Manchester City de tegenstander tot het maken van keuzes. Door de organisatie op deze manier neer te zetten, wordt de keeper direct als extra spil gebruikt in de opbouw. Daarom is het voor de tegenstander lastig om de opbouw goed vast te zetten. Alle spelers worden namelijk gedwongen een keuze te maken tussen twee spelers, terwijl City de eerste bal wel gewoon kort kan spelen.

Variant 2: 5-3-2 / 3-5-2

De tweede variant die ik behandel is een 5-3-2 (of 3-5-2) variant. Bij deze variant staan er drie spelers in het eigen strafschopgebied: twee naast de keeper, en eentje voor de keeper (ter hoogte van de penaltystip). De backs die houden het veld breed, maar staan niet al te “hoog” op het veld gepositioneerd.

In het voorbeeld wordt gelijk duidelijk wat een tegenstander vaak doet. De drie aanvallers staan op de rand van het strafschopgebied om druk te geven op de drie verdedigers die in het strafschopgebied staan. De backs van de tegenstander loeren op de bal naar de eigen back.

In dit voorbeeld lost de aanvallende partij dit voetbalprobleem op door 5-3-2 te spelen met een buitenspeler. Hiermee bindt de rechtsbuiten van het aanvallende team de linksback van het verdedigende team. Het gevolg hiervan is dat de rechtsback van het aanvallende team vrij staat, waardoor er via deze back onder de druk van de tegenstander uit gespeeld kan worden.

Variant 3: 5-2-3 / 3-4-3

De derde variant is een 5-2-3 / 3-4-3 formatie. Hierbij bevinden zich drie mensen in het strafschopgebied. De backs houden het veld breed en staan halverwege de eigen helft gepositioneerd. De twee middenvelders spelen vlak voor het eigen strafschopgebied, terwijl de drie aanvallers zich op de middenlijn positioneren.

Het voordeel van deze variant, in dit voorbeeld, is opnieuw dat je ruimte bij de backs creëert. De drie aanvallers van de tegenstander zijn namelijk gefixeerd op de drie spelers die in het strafschopgebied staan. Doordat het aanvallende team twee buitenspelers heeft, kan er geen back op back gespeeld worden.

De tegenstander in dit voorbeeld heeft echter wel een overtal op het middenveld. Dit overtal kan worden gebruikt om de spelers in tussenposities te zetten. Het voordeel van deze tussenposities is dat wanneer de eerste bal is gespeeld, de tegenstander toch kan doordekken op de back.

Variant 4: Het vierkant

De vierde en laatste variant is het vierkant. Hierbij staan de twee centrale verdedigers naast de keeper, terwijl de twee controlerende middenvelders ook in het strafschopgebied staan. Door de positionering van de twee middenvelders ontstaat er een vierkant.

Het eerste voordeel van deze opstelling is dat je een overtal creëert in de opbouw. Het tweede voordeel is, in het bovenstaande voorbeeld, dat de centrale middenvelders nu een keuze moeten maken. Zij moeten namelijk of in de as van het veld blijven, of richting de backs gaan om druk te geven.

De afstand tussen de as van het veld en de back is dermate groot, dat de back genoeg tijd en ruimte krijgt om een oplossing in voorwaartse richting te zoeken.